2º Comunicado de SOGAPS dende Rabat (Xuizo Gdeim Izik)
Os observadores internacionais de SOGAPS en Rabat, Henrique Porto e Emilio, envían un segundo comunicado relatando o vivido no xuízo aos presos políticos de Gdeim Izik na sesión de onte, martes 9 de Maio.
Na mañá de onte 9 de Maio, o xuízo continuou cunha mañá totalmente trabada en intensos debates sobre o procedemento: a parte social, letrados marroquís pretendían coa fiscalía e o tribunal que os torturadores que elaboraron os informes e actas compadezcan como testemuñas ou vítimas.a defensa dos presos non acepta e pasamos unha mañá de debates case ata as dúas da tarde.
Cando aparece o primeiro policía na sala prodúcese como un amotinamiento de presos e familias chamando torturador e asasino ao comparecente. O presidente non se atreve á retirar á os presos por máis que ameace con facelo. Nótase que estamos nun proceso político. Pero queren aparentar flexibles e xustos. Anúnciano a miúdo.
Tras varias suspensións deciden deixar á testemuña para outra sesión para determinar. Continua o xuízo ás trece corenta e pasan outros policías para declarar. Cando a defensa pregunta é constantemente interrompida polo fiscal os avogados marroquís e a propia presidencia non deixando argumentar as preguntas.
Os testemuños maniféstanse ridículos e dan risa ata o punto que o presidente ameaza de expulsión a algúns observadores pola risa. Hai unha identificación de agresión co todo-terreo por atropello sobre Mohamed Bani que é ridícula, despois de sete anos di o axente: “parecíase ao quen me atropelou, bueno creo que era moi parecido, bueno si, si é el…” daría hilaridad o testemuño senón fóra tráxica a consecuencia.
Ás catro suspéndese unha hora a sesión para xantar e ás catro continua con outros testemuñas policías que pasan por vítimas con moitas opinións contraditorias e inverosímiis. Ás oito suspéndese o xuízo para mañá.
Asistimos a outra nova sesión de paripé de xuízo digno dun reino bananero pero nunha sociedade do século XXI. Lembra unha película de Monty Python, mesmo o presidente parécese a uns dos seus actores.
Ao final unha señora das familias saharauís ten un desfalecemento e trasládase en camilla para ser atendida. Esperemos que se recuperou. Unha vez máis a enteireza e a coraxe dos presos pode facer sentir orgulloso ao seu pobo.
Entre os avogados/ as observadores unha opinión unánime este xuízo esnaquiza calquera asomo ou intento de parecer un proceso de xustiza.
Comentarios recentes